Panie i Panowie, Koleżanki i Koledzy,
warto czasem sięgnąć do źródeł. Odświeżyłem sobie tekst naszej Konstytucji. Początek jest obiecujący. Pierwsze trzy artykuły łatwo zrozumieć. Natomiast dysonans poznawczy pojawił mi się przy czwartym.
Ustęp pierwszy tego artykułu określa suwerena w Polsce, to Naród. My, pracownicy Polskiej Polskiej jesteśmy cząstkami suwerena. Wyciągnąłem wnioski z lektury. Nie możemy rezygnować z naszych uprawnień, bo taka rezygnacja ewidentnie deprawuje tych, którzy są naszymi, Polaków, przedstawicielami w sprawowaniu władzy. Minister, podobnie jak ministrant, ma w założeniu służyć suwerenowi, a nie nim pogardzać. Załącznikiem do moich dzisiejszych uwag jest pismo, jakie przesłałem Panu Ministrowi Andrzejowi Halickiemu.
A teraz refleksja historyczna. Przed laty złożyłem do prokuratury rejonowej na Mokotowie zgłoszenie, o podejrzeniu celowego działania przeciw interesom, wtedy jeszcze ppup Poczta Polska.Zgłoszenie dotyczyło niszczenia od wewnątrz, przez ówczesne kierownictwo, usługi Pocztex. Sympatyczny i kompetentny prokurator przesłuchał mnie dwa razy jako świadka. Następnie zapytał, czy obok mojej oceny sytuacji mam dokumenty, albo inne materialne dowody korupcji, dokonanej na styku z rozwijającą się zagraniczną konkurencją PP na polskim rynku kurierskim. Powiedziałem, że nie i że uważam, że to prokuratura ma narzędzia, aby zbadać tę sprawę. Wtedy prokurator zakończył spotkanie takim tekstem: panie przewodniczący, a nie dopuszcza pan ewentualności, że to jest zwykła niezgułowatość tych dyrektorów?
Pouczony przez młodego urzędnika wymiaru sprawiedliwości, zadaję dzisiaj wszystkim zainteresowanym losem PP pytanie o to, jak interpretować działania konstytucyjnej polskiej władzy wobec Poczty Polskiej i wobec pracowników naszej Firmy. To arogancja, czy niezgułowatość?
